Jeszcze przed przemianami społecznymi w naszym kraju na przełomie lat osiemdziesiątych i dziewięćdziesiątych X wieku budownictwo mieszkaniowe w całej Polsce wyglądało tak sam, obowiązywał jeden schemat – ściany konstrukcyjne a więc i te zewnętrzne stawiane były z gotowych płyt żelazobetonowych, natomiast ścianki działowe stawiano z różnych materiałów – czasem była to cegła, beton komórkowy, chociaż najczęściej używano do tego celu płyt gipsowych. Obecnie budownictwo mieszkaniowe, zarówno te w odniesieniu do domów jednorodzinnych, jak i bloków mieszkalnych stosuje bardzo podobne materiały budowlane – płyta żelbetonowa stosowana jest tylko i wyłącznie do budowy stropów, ponadto stosowane są baliczki silikatowe, cegła pełna, beton komórkowy (najczęściej w odniesieniu do domów jednorodzinnych), a także w pewnych elementach cegła tak zwana dziurawka. Przy wznoszeniu domów wielorodzinnych stosowane są najczęściej ściany albo trójwarstwowe, albo dwuwarstwowe – ściany jednowarstwowe stosuje się jedynie właściwie przy budowie domów jednorodzinnych, jest to technologia najtańsza, polegająca na postawieniu ścian konstrukcyjnych, które następnie są oklejone gruba warstwa styropianu, na który daje się elewację. Z kolei ściany trójwarstwowe są na tyle relatywnie drogie, że stosuje się je dość rzadko – podnosi bardzo ta technologia koszt budowy jednego metra kwadratowego lokalu mieszkalnego.
Współczesne budownictwo – ilu warstwowe ściany
