Jednakże, z różnych powodów, obronnych lub klimatycznych, wielu mieszkańców żyło w jaskiniach wykopanych około 700 roku, takich jak wspólnoty ze wschodu Azji Środkowej czy w Chinach. Pałace z kamienia, takie jak Majów, domy z cegły suszonej dla ludności, albo z drewna, budowane przez wikingów; były wznoszone przez czynniki statusu, klimatu czy środków. W Europie, w XIII wieku, noworysze, kupcy, bankierzy i bogata szlachta, budowali wspaniałe kamienne domy, chaty z drewna pokryte błotem i słomą należały do biedniejszych. W Średniowieczu, domy wieśniaków były z cegły suszonej, kamienia lub drewna, w zależności od używanych materiałów w danym regionie. Zwykle składały się z jednego pokoju, obszernego, z dachem ze słomy. W środku domu stał kominek. Był on miejscem zamieszkania dla całej rodziny, używany był jako stodoła, więc dzielony był z bydłem. Do końca XIII wieku nie buduje się osobnych pomieszczeń dla zwierząt domowych. Stół był istotnym meblem, wokół którego siadała na ławkach cała rodzina. Istniały półki aby umieścić na nich nieznaczną ilość przedmiotów, które posiadali.
Średniowieczne domy z kamienia
